Hidantoino

Hidantoino
Plata kemia strukturo de la Hidantoino
Tridimensia strukturo de la Hidantoino
Alternativa(j) nomo(j)
Glikolil-ureo Imidazolidino-duketono
Kemia formulo	C3H4N2O2
CAS-numero-kodo	461-72-3
ChemSpider kodo	9612
PubChem-kodo	10006
Merck Index	15,4799
Fizikaj proprecoj
Aspekto	blankaj kristaloj
Molmaso	100.077 g·mol-1
Denseco	(DMDM Hidantoino):1.16 g cm−3
Fandpunkto	220 °C
Acideco (pKa)	9.0[1]
Solvebleco	Akvo: 397 g/L
Mortiga dozo (LD50)	(Dantocol)>5000 mg/kg (buŝe)[2]
Sekurecaj Indikoj
Risko	R36/37/38
Sekureco	S24/25 S26 S27 S36/37/39
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero Xi Irita
GHS etikedigo de kemiaĵoj[3]
GHS Damaĝo-piktogramo
GHS Signalvorto	Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H315, H317, H319
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P261, P280, P305+351+338, P321, P362, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Hidantoino aŭ glikolilureo estas heterocikla organika komponaĵo, senkolora aŭ blanka solido rezultanta el reakcio inter la glikolata acido kaj ureo. Ĝi estas la oksidita derivaĵo el la imidazolino. Ĝeneralsence, hidantoinoj povas referenci al klaso da komponaĵoj kun la sama ringa strukturo. Ekzemple, fenitoino^[4], fosfenitoino^[5] kaj etotoino^[6] posedas fenilajn grupojn ligitajn al hidantoina molekulo. Hidantoinaj derivaĵoj posedas gamon da biokemiaj kaj farmakologiaj proprecoj tiaj kiaj antikonvulsiaj, antioksidigaj, antikanceraj, antimikrobaj kaj antiepilepsiaj.

1. ↑ Wiley Online Library
2. ↑ Handbook of Preservatives, Michael Ash
3. ↑ Safety Data Sheet
4. ↑ Concepts in Clinical Pharmacokinetics, Joseph T. Di Piro
5. ↑ Status Epilepticus: Mechanisms and Management, Claude G. Wasterlain, David M. Treiman
6. ↑ The AARP Guide to Pills: Essential Information on More Than 1,200 ..., Maryanne Hochadel